yine ayaz
yine sabahın körü
dudağıma ilişmiş zehir zıkkım sigaram
ağzımda çay kokusu
gözlerimde kırılmış düşlerim
tenime dokunan kendi ellerim
üşüyorum...!
özlemim,
sevdiğim,
geçmişim...

yollar,
geceler,
çığlık çığlığa
ıssızlığıma ağlıyor.
imkansızlık artık bana ’’sus’’ diyor
bu kaçıncı aldanış?
bu kaçıncı yarım yamalak sevda?
Ah adam...!
bir senden
bir senden geçemedim..
üzerime yapıştı kokun.
darmadağın ettin gecelerimi.
kesikler içinde sensizliğim.
durmuyor,
geçmiyor yokluğunun acısı.
kan revan içinde saatler.

bu kaçıncı ölüşüm...!
kim bilir bu kaçıncı yine çaresizliğimde dirilişim...!

bilirim...
senin de hasretinin rengi benim gibi.
nefesinde saklıyorsun beni.
dokunduğun o kadınlar var ya
hani düşündükçe,
bin bir türlü küfür ettiğim sana,
tırnaklarımla öfkemi yüzüme çizdiğim.
işte.....
yine de bilirim ki SEN,
nefesini bırakmazsın
o ruhsuz bedenlere.
dokunamaz, sevemez, öpemezsin
sende bıraktığım izlerimle.
ihanet edemezsin,
göğe saldığımız güvercinlere.
kirletemezsin beyazlığını.
kıramazsın,
kanatlarında uçurduğumuz bu sevdayı.

hangi şehir,
hangi kadın unutturur ki sana
gecelere saldığımız kokumuzu.!
binlerce kez yansam da yokluğundan,
yeniden doğarım sana doğru küllerimden

anla be adam anla..!
bu şehir yalnızca Sen kokuyor
bak...!
güvercinler bize ağlıyor.

hadi adam hadi..!
hadi gel de,
özgür kalsın yeniden beyazlığımız mavilikte...!

/NergizA/