unutmayı bile
unuttum yokluğunda bu gece
bu gece uykular bile
uykusuzluğuna sarılıp
öyle yattı hayallerine
gözlerim açık bir halde
ayakta kalan bedenim ile
seni düşünürken yüreğim
içten içe ağlıyordu kalbim
olmadığın saatlerde

nefes almak bile
bir tereddüt yokluğunda
varlığında aklıma gelen korkuların
gün ve gün
başıma gelmesine de
anlam da veremiyordu kalbim
hiç ama hiç de olmadığın bir güne de
isyan da etmemişti gözlerim
Onca kalabalığın arasında
hiç konuşmadan
susmayı öğrenmişti dillerim

susmalıydım
susmalıydım ki
konuşmam gereken bir an bile olsa
kilitlemeliydim dudaklarımı kaderime
her ne kadar hüzünde olsa kalbimde
susmalıydım istemesem de kendime

küskün olduğum yüreğimden
vazgeçmeden
barışık olmalıydım hayata
çünkü her geçen zaman ömrümden
bir gün çalıp
yolcu ediyordu kalbimi uzak şehirlere
ve her dakika ve yine her saniye
kan kaybedip damlatıyordu caddelere

yokluğun ve sen
öyle marifetli ve
öyle yakıcıydı ki
onca kalabalığın arasına girip
oracıkta ateşe vermişti gönlümü
ve yine
onca yüreğin arasından gelip
bulup vurmuştu kalbimden
ve öylece gidip
akıcı bir hayatın içinde durdurup
kaybolmuştu yüreğimden

yokluğun acı bir kayıp
gidişin yollarıma hasret
gözlerimde tam bir özlem
dudaklarıma ise
suskunluk sürülmüş bu gece
ellerime bağlı kelepçelere
kilitlenmişsin sessizce
kalbim ise damla damla
kan çanağı bu gece

sus
sus kalbim
konuştukça
ağlatacaksın yine
.
.
.
Mawish
.
.
.

Sus Kalbim – Mawish Şiirleri