Azıcık yorgunum anne...
Kah neşe açılıyor parsellerimden
Kah hüzün konuveriyor gözbebeklerimin dibine
Kah O geliyor aklıma
Yoruluyorum...
Yoruluyorum anne...

Dışardan bir takım düşünce sesleri geliyor
Ve ebediyete açılıyor Denizler
Kıymıklarım batıyor anne
Acıyor acıyan yaralarım
Gözlerime dar sokakların zifiri bürünüveriyor
Ve soluk denen 5 harfle bitiyor...

B e l k i...

Issız bir gemi sonrasında atılan akıl molozlarından
Kalırsa düşüncelerim
Anne hatırlat
İlk defa içeçeğim ilaç kokan çaydan
Ve beni öpen
Bir sen
Birde zahirsiz seccadem
Olacak...

Huzur denen ana karnında bitti
Ve son kez ilelebete büründü sesler
Seslerim meleklere karşı kayboldu
Annem ne olur al sesimi
Yoksa kim der sana "Anne" diye...

Annem ne olur al beni yukarılardan
Ve azıcık yorgunluğumla okşa beni saçlarımdan
Sevmeye yorgun kalmaya korkak
Bir avare kalırken ben...

Gel sen öp beni bana
Sen öp annem
Dudak payı kadar ölüm-ken ben...

E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )