Can içim..nasıl duygu yüklü bir eserdi böyle...güzel yüreğinden aşk aşk kokan her bir dizede.

Güzel yüreğine ebedi mutluluklar diliyorum.Dilerim her şey gönlünce olur.

Her dem sonsuz sevgimle gül yüreğine.

Akdeniz güler oldu gözlerimde, Eftelya esintisine benziyordur belki diye.. Belkiler ile, nereye kadar uzar yol, yol ki kâlb nereye ise uzar gider onun gittiği yere..


Şiirlerinde çoğu zaman kaybolan bir şeyleri bulmuş gibi hissediyorum kendimi. Hani onca güzelliği ardımda bırakmışlığıma değer miydi öfkem diyorum.. Kızıyorum kendime, sen şimdi kalkmış "sevmek yasak" diyorsun. Oldu mu hiç?


Şiir ki en fazla biçemine takılmalıyız, aşktır ve tabiat vs.. Sevmektir ennihâyetinde. Ötesinde inan insanın varlığı da gram kıymet etmez. Sevmeyi bilmeyenin senin için anlamı var mıdır? Benim için yoktur.. O sevmek ki uğruna dağlar delinmiş. Başımız üstüne. Öte yanda sevmek diye can ciğer parçalamak, kandırmayalım kendimizi. Kimse kandırmaya uğraşmasın en iyisi..




Diyorum ki.. Şiirlerine geleyim, diyeyim:



"Tema ile sözcüklerinizin seçimi ve oluşturmuş olduğunuz dizin pek bir ilgisiz duruyor. Ve duygunun imlâsına dâir bir koca metin dizeyim gözlerine.. Her zaman haklı olunamaz değil mi ve evet öyledir ammâ böylesi yerde.. Sevmek yasak deme.. Şiirde imkânsızlığın resmi abes durur.. Şiir en güzeli anlatır. Arabesk tutkulara ve de san'at eserlerine mutlak ki saygımız sonsuz. Bunu şiire yakıştırmak.. Şiir olmaz ki.. Böylesi bir eleştiri de eleştiri değildir ayrıca. Benim bu yazdıklarım mesela, eleştiri denmez. Eftelya özeldir ama.. Çığırırım kimse de tutamaz..



Sevmek yasaksa bile.. gibi bir mânâ olamaz mıydı.. Bir şarkı vardı benim çocukluğumun bittiği zamanlar duyulmuştu. "Bu akşam ölürüm beni kimse tutamaz.." Sevmemiştim billâhi. Ne o öyle, hayat bir çift göze hibe edilmez ki-fıtrat gereği buna yatkınızdır oysa-.. Gerçeğe uysak ne ki, hani bir söz vardır..



"ölmek kolay, sen yaşamayı dene.."



Yasak kim, sen mücâdeleyi dene.. Duygularına söz anlatmak gibi bir niyetim yok ki asla olamaz olsaydı evvelâ birileri Mecnûn'a söz geçirirdi değil mi. Niyetim o değil. Bu şiir üzerinde çok düşünmemişsin sanki, yanlış mıyım? Biraz demine bırakmalıydın aşk'a sözü kurban eden güzel..


"Çünküsevmek yasak..."


Bu farklı bir sayfada olsaydı muhtemelen devâmına bakmazdım. Sebep.. Çünkü'ler sırıtır şiirde. Her dize devâma mecbûr bir sunumun aksine tek başına bir yapıt olabilmeli. Sözcük dağarcığımızın zorlanmasıdır mutlak aynadaki aksi ama sevmek daha zor değil mi ve biz onu canımıza okunana dek yapmıyor muyuz.. Ben de kullanmışımdır çünküleri ve aynen kalır, silmem de. Her gördüğümde elime kâlbime ayar zor olmasın diye. Senin yapman gereken tek şey biraz daha uyuman gerektiğiymiş bu şiirle..



Yüreğin, hem nasıl bir alev hâlidir ve sen de öfkeyle güreşenlerdensin. Bundan işte.. Yasak kim biz kim? Kelâm için de öyle. Herkes haddini bilsin deriz ya hani, sözcükler de had yukarı çıkamasınlar bizim dünyamız direklerinden. Göğün kapılarında soluklanmaz mıyız tüm ay akşamlarında.. Ve bu dünyada yasak deyi diretilse de tek hakîkat sevmektir yine.. İnandıklarımız kurşunumuzdan öte durmamalı.. Öyleyse..



Ve bunlar benim düşüncelerim, belki de hissettiklerim. Yasak sözcüğünden nefret edenlerdenim. Tek yasak okuruyumdur, orada da hep benim lehime sonuçlar olur. Müspet vakitlerde uyanır yine O'na secde ederim.. Aşk'ı ödev deyi söyleyene..


Yüreğine, o nârin nâzenin yüreğine selâm olsun güzel kız. Ablana kızmak yok. Düşünceden ötürü kimseye söz söylenmez hem ki ben kâlbine söyledim, kâlbine -aynı şeyleri düşündüğümüze de eminim-.





Sevgimle dâima.. Vâr olasın...







**Havin_** tarafından 10/29/2013 3:52:52 PM zamanında düzenlenmiştir.