Doğal olan kısa sürer
göz kırpılır
parmak şıklatılır
bir aslanın avını yere indirmesi gibi
doğal görünsün diye kısa sürer idamlar.

Müzik tepesi ardında
baş parmağını emiyor
şehir hayatı düşleyen çocuklar.

Sabahları naylon çorapların içine
giriyor şehirli kızlar
ve erkekler pantolonların içine
daha sonra bir şey oluyor onlara
birbirine hanım, bey diye hitap ediyorlar
gerçekte öyle olmadıklarını bilselerde.
Ve bir sabah farkına varmadan
naylon çorapların üzerine külotlarını giyecek hanımlar
ve beyler de pantolonların üzerine çekecekler donlarını
ve işe gidecekler yine
sonra kıçında muz olan çıplak adam koşacak parkta
güneşi işkence aracı olarak kullananlar karar verecek
yeterince beklendiğine
ve yeni bir kanal açılacak dünyanın kemiğinde
hemen ardından bir savaş başlatacaklar.

İyi şiirler işe yaramayacak
Dostoyevski kurtarmayacak gençleri
kitaplar tozlu raflarda kıvılcıma hasret beklerken
şair ve yazar olmak için ölenler
ölünecek başka bir şey bulacaklar.

İyi şiire inanmak Tanrı’ya inanmak gibidir
asla göremeyeceğini bilerek inancını korumak
ve Tanrı’nın olmadığını söyleyecek
cesaret asla olmayacak devlet başkanlarında.

Çünkü artık konu Tanrı değil
Tanrı’ya rağmen yaşamak!