Şimdi şuracıkta
Bıraksam gündüzü tek başına
Sokaklar bilenir
Ruhum buhar olur.
Gökyüzü benim gözlerim olup
Hiç damla değmemiş çatılara saldırır.
Kurumuş bir çiçek farkına varır
Teşekkür de eder.

Sonbahar olup, solundan eserim
Saçlarınla sohbetim uzun da sürmez
Dost edinirim kurumuş yaprakları.
Ve ihanetleri ardımdan ölen.

Ağır mı geldi, kalabalık mı dünya
Bilmiyorum gökyüzü benimdir.
Ve biraz da onların yani kuşların
Göğün süsü komşularım.

Geceler biraz daha yaşlı şimdi
Soluklar biriktirdim bedenime
Ben bileyim diye anlam ettim yüzünü
Hayalime ve hiç doğmayan güneşe.

Çarem de olsa beklemem dönerdim
Seni gören uzak bir köşebaşından yardım alıp
Oracıkta öderdim borcumu geleceğe
Ve gömerdim kalbimi.

Dönüp gitmek için
Kapardım gözlerimi
Dudaklarımı mühürlerdim.

Nasılsa
Öyle de yoksun, böyle de...
Nasılsa
Öyle de var efkar, böyle de...

Bahattin BERKDİNÇ