25
Yorum
49
Beğeni
0,0
Puan
2704
Okunma
ki yorulmuştum bir metroda defalarca eli bırakılmış çocuk gibi
bütün adamların yüzleri sana benziyordu üstelik
bense korkak kırmızı şapkalı kız
ve bu şehir ağzı kocaman açılmış bir kurt
"saklanmamın karşılığında omzuma sihirli bir pelerin bırakmıştı"
Polyanna...
ısıtacağını söylemişti
babasızlığımı
her düş/kıran yağmurunda
ve ben hep kaçtım sonra
oysa çocuklar kolay kandırırlar kendilerini
sıkıldım bu oyunun avuntusundan
çözdüm o yalanın
pelerinini..
ben seni.....
(belki yalnız
... mutsuz
belki ihtiyar ve huysuz
ama belli ki
sensiz
fakat seni sevmenin o eşsiz hazzıyla öleceğim… )
...
vazgeçebilirim senden
mesela şiir yazarken kramp girebilir düşüncelerime
ve ben bir gerçekten kurgu yaratabilirim
bir klik sesiyle tutuşturabilirim
kağıtsız bir senaryoyu
-beni rahat bırakın şimdi duygularım
dilimde neşter sessizliği
ve bir cerrahı yok henüz ifadesizliğimin
bu şehirde çok fazla adım gürültüsü
ve gereksiz kar yağışı var
nasılsa birazdan kapanacak kalbime inen yokuşlar
sizden de kurtulacağım
vazgeçebilirim senden
söker gibi gecenin duvağını gök/yüzünden
ya da çekilir gibi deniz kumundan
öyle soyunurum
tenimden
uyutup narkozla ruhumu
evet unutabilirdim seni
içimdeki kalabalıkları iteleyerek, açılın geçeceğim deyip
elimin tersiyle silip öpüşünü dudağımdan
cebine bir bahşiş gibi iliştirip
seni hiç sevmedimi
yürüyebilirdim üzerimden
(ezip kalbimi)
ve inan ki
vazgeçebilirdim senden
öğretmeseydi annem küçücük bir kızken
-yalan söylemenin günah olduğunu-
de_soulmate
Cevap Yaz