Bu kadar acıtma malıydı belkide içimi ayrılıklar
Bu kadar kahrolma malıydım gidenlerin ardından
Bu kadar ateşlere atıp kendimi yakma malıydım
Hayatın en güzel yanlarını yaşamak dururken
Bu kadar çok şeytana uyup ta ağlama malıydım
Bundan böyle kendi kendime şeref sözü verdim
Yaşadığım hiç bir acı beni bu kadar üzemez diye
Artık kahır dolu hüzün dolu hayatları terk ettim
Kendime yeni bir sayfa, yeni bir dünya kurdum
Sanmıyorum hiç bir insan yıkmayı başarabilsin
Bu neşe dolu yıllarımı her halimle mutluyum artık
Kötüye dair ne varsa sıyırıp attım hepsini aklımdan
Güzel yarınlarım için yeterince savaştım hayatta
Korkmadan onurlu bir şekilde yaşadım her zaman
Özel hayatımdan tavizler vermedim hiç kimselere
Hep ben ben oldum şımarmadım hiç bir zaman
Kendimi yükseklere koyup ta tepeden bakmadım
Bazıları gibi ne oldum delisi olmadım hiç bir zaman

Zenginliğinde yoksulluğunda acının da huzurunda
ALLAH TAN geldiğini her zaman bilerek yaşadım
Kahrolasıca faşist cani insanlar siz beni ne sandınız
Sizler gibi bu kötü sistemin kölesi olamam ben artık
Sırf zengin yaşayabilmek için sevdalarımı satamam
Terk edemem hiç bir zaman candan sevdiklerimi
Dostluğunda aşkında sevdanın da düşmanlığında
Teker teker haddini de hesabını da veririm gerekirse
Bana ne yaparsanız yapın bundan böyle hiç bir şey
Acıtamaz benim yüreğimi ALLAH TAN gelecek olan
Her şeye razıyım ben artık, boşuna zahmet edipte
Bana düşmanlık yapıp durmayın siz kaybedersiniz
İçimde öylesine çok fazla ALLAH korkusu var ki
Bir karıncanın üzerine basmaya bile korkuyorum artık
En sevdiğim insanların yaptığı yanlışları gördükçe
Düşmanlıklara inat insanların her koşuldaki halini
Sevmeyi acılar yaşadıkça çok iyi öğrendim ben artık
Zamanla geçte olsa anladım aslında okumak değil
İnsanların yaşadığı acılarmış insanları olgunlaştıran.

Ufuk GÜNEY