vakit gece yarısı
sokak sessiz, evlerin ışıkları sönük
sokak lambaları yanıyor sadece o da kısık
gecenin soğukluğu kaldırımlara hâkim
kimsecikler yok ortalıkta ama kimsecikler
zifiri karanlık çökmüş evlerin damlarına
yıldızlar, parlaklığından utangaç bir hâlde
ay, bükmüş boynunu; verilecek karara razı

vakit gece yarısı
günün yorgunluğu, isyan ederek çekilmiş bir köşeye
arabalar, bitmeyen yollara mağlup olmuş
yollar, aşılmaktan kederli ama sitem yok
sokak boyunca ağaçlar, fısıldaşıyor gizlice
hayat durgun, sokak durgun ve duygular durgun
gündüzün hareketine inat, gece sakin ve sessiz
gündüz gösteriş, gece derinlik hükümdar

vakit gece yarısı
konuşabilirsin şimdi kendinle hem de dürüstçe
ortalık karanlık, utanmadan anlatabilirsin her şeyi kendine
baş başa kalırsın geceleri düşüncelerinle, yüreğinle
sessizlik yoldaşın, karanlık arkadaşın olur geceleri
formül yok, roller bitti, kurallar saf dışı artık
gece senindir, sen gecenin; konuş doya doya
unutma ki gece, yalanı hisseder, sahteyi fark eder
o halde gece hesap veremeyeceğini gündüz yaşama
geceye mahcup olma