“Dönülmez bir akşamın ufkunda “mıyız artık
Mademki öyle ise niçin sevgiye garktık….


Ne kadar da kırılıp gücenip ağlasam da
Bir adın hüzün olsa, yerin başımın üstü
Bazen bir yangın olup içini dağlasam da
Demeye dilim varmaz o yâr ki bana küstü


Gayen, sır denizinde yüzmek değil bilirim
Lâkin sükût ardında seyre dalmak da niye
Zira usandın sanıp korkuyla irkilirim
Yokluğuna, intizar eylerken her saniye


Farkındayım aslında sana layık değilim
Ne sen kadar güçlüyüm ne de mantık dahili
Bir yüreğim var benim ki ona da kefilim
Gerisinin hükmü yok ne derse der ahali


Sol yanımı ısıtan sıcacık bir cümleyken
Buza eş değer diye arzettin ahvalini
Alışık olmadığım güvene vesileyken
Sitemim korkudandı ya çekersen elini


Güneş, güneşliğinden feragat etti artık
Buzdağıyla beraber gitmiş iken bir yarım
Dedi ki, biz atiyi beyhude mi kararttık
Olmadığın bir yerde söyle ben neden varım……




26 Ekim 2013 / NÜS