''Karanlık geceye düşer
Gece yıldızlara
Ben seni düşünürdüm
Düşünürken düşümde üşürdüm..''

Şiirin giriş kısmı nefis olmuş.
Hem cümleler güzel ve anlamlı,
hem de düşen küçük kafiye inanılmaz ahenkliydi.
Keşke şiirin tümünde aynı hissi verebilseydiniz.

Ama,
yine de şiir çok güzeldi.
Çoktandır yorumlamak için bir şiirinizi gözetliyordum,
beklemenin mükafatını almış olduk böylece...

''Gece gözlerime düşerdi
Ay yüregime
Kalemim elimde titrerdi
Delice bir yagmur yagardı
Ben mısralarımda üşürdüm..''

Ne hoş bir tarif...
İnsanın gözlerini yuması,
şairin tariflediği atmosferi içine çekesi geliyor.

''Duygularım sagnak sagnak kagıda yagardı
Şiirlerim sırılsıklam ıslanırdı
Şimsekler cakarken titreyen kalemim elimden düşerdi
Ve Bakışlarım teselli arardı
Cümleler parmaklarıma susardı
Kör gecenin kucagında avuturdum yetim yanımı
Ve Gökyüzünü içer,
Sımsıkı sarılırdım karanlıgına..''

Şiiri, kesip kesip buraya yapıştırmayı sevmiyorum ama,
bu kez durum farklı.
Kıydım herhangi bir cümlesini alıp, diğerini bırakmaya.
Yorumu hepsine yazmak lazım ve
bu satırlara yorum da gerekmiyor.
Çünkü,
öyle bizden, öyle gönlümüzden ki,
okudukça şaşırıyor insan...

''Ay yastıgım yıldızlar yorganım olurdu
Sımsıkı sarılır üşüyen bedenimi
Gecenin ayazında ısıtırdım.
Gözlerini düşündükce
Ben senin gözlerinde üşürdüm
üşürken gözlerinden düşerdim
Titreyen mıslarım yalnız seni yazardı
Hece hece sayıklardı
Ben Seni sahipsiz düşünür..
Üşürdüm..''

Ne güzeldir sevgilinin gözleri hayalinde üşümek...
Ve titreyen mısralarda onu, sadece onu yazmak...

Çok güzel bir şiir olmuş.
Gönlümün güne gelen şiiri olsun.