Buğulu gözlerim
Göz kapaklarım taşımıyor kirpiklerimin ağırlığını
Kapatıyorum aydınlığa
Hüzün mabedim dört mevsim hazan
Yapraklar dallara küsmüş demiştiya şair sonbahar bahane
Gün güneşinden yoksun burada her yer karanlık
Aklımın derin labirentlerinde kayboluyorum
Derin ve karanlık bir kuyunun dibine hızla düşüyorum
Bir beyaz leke halini alıyor fikirde takılı günahlarım
Ve dökülüyor başımdan ayak uçlarıma
Işık huzmesi gözleri
Durgun göllerin huzuru var bakışlarında
Hüznü gülüşlerinde saklı
Ayın on dördü bu gün şen ay
Tebessüm etti ıraktan
Umutlara gülümsemekte sanki
Geceleri biraz daha fazla seviyorum sanki
Uykusuzluğumuda unuttum
Seyri doyumsuz uzak ara konuşuyoruz
Susarakta anlaşıyoruz
Bazen minik bir bebek çığlığına susuyoruz
Bazende huzurlu nefes alışlarına hapsoluyoruz
Bu gün ayın ondördü ay şen anne
Ve ben geceleri biraz daha seviyorum

Can Cezayir Aydemir