Hicran, vefasız yıllar sonu hüsrana bağlar
Hicran ,yüreğimdeki hüzzam besteye ağlar

Her şiir bir hicran yarası
Yüreğin sergüzeştinde
Göze gelir,söze gelir,gönle gelir
Benliğin gider,yüreğin gider,ruhun gider
Ne anlarsın halinden
Ne anlarlar halinden
Geçersin kendinden
Her halinden…

Hicran ,gün batımında kızıl kızıl dökülür
Hicran ,karanlığa,sessizliğe çekilir

Bırakırsın kendini ,terk edersin
Dinlemezsin,kulaklarını tıkarsın
Çığlıklar kulağında büyür,
Çığlıklar sarar dört bir yanı
Koşarsın uzaklara
Ses gelir arkandan
Ses büyür içinden
En derininden

Hicran ,Fırat’ım olur büklüm büklüm bükülür
Hicran, sıratım olur mahşerimde dikilir

Gün be gün sökülür semalardan
Yıldız yıldız düşer
Güne yıldız düşer
Güne ay
Yüreğe hay

Hicran ,gün ışığında geceleri örten tül,
Hicran, mehtap koynunda alnıma düşen kakül.

Say ki hiç gelmedik,hiç yaşanmadı
Gidip -gelmek arasında kaldı
Ne haber aldık ,ne haber saldık
Parmaklıklar ardında
Bir yürek,bir el kaldık
Alıp şu gönlü
Yerden yere çaldık

Hicran, gönül yarası sevdanın gardiyanı,
Hicran, aşk bestesinin notasız es siz yanı.

Nedir hicran ,kimdir hicran,kiminledir?
Kaç yürek ötede ,hangi dağın ardında
Yo ,arama,aramayın
Hicran bizimledir
Hicran bizimledir…

Hicran, dilde ah-ı zar yüreğin terennümü,
Hicran, hayalet aşkın perdede görünümü.
Sündüs ARSLAN AKÇA