İnsanlık denen duygu, ele ayağa düşmüş,
Cismi ins’e benzeyen, bir mahlukat türemiş,
Vicdanı muhasebe; ranta, kıyağa düşmüş,
Aziz gibi yaşayan, kaç barikat türemiş,

Bu kadar alçalmadı, tarihinde cinayet,
Körpecik bedenlere, izin vermiş vesayet,
Adalet dağıtmak mı? senin ki kraliyet,
Petrol için yaşayan boş hakikat türemiş,

Mazlumun akan kanı, toplanırken bir yere
Sanma ki kâr kalacak, yanındaki mahşere,
Zaman ilaçtır elbet, yüce Mevlam güç vere,
Rab yerine, paraya tam sadakat türemiş.

Akıllanmaz beyinler, ders almıyor tarihten,
Vicdanlar kara kutu, korkmaz olmuş günahtan,
Fayda gelmez kimseye, güneşsiz bir sabahtan,
Geceye bel bağlayan, aklı sakat türemiş.

Katil ruhlar yüzünden, sokaklar doydu kana,
Daha körpe yaşında, kıydılar onca cana
Nasıl ağlamasın ki, vahşi resme bir ana,
Katliamı hoş gören, tarikatlar türemiş

Uyanmak vakti şimdi, firavun zulüm saldı,
Zalimin karşısında haykıran diller laldı,
Ey Mümin kardeşlerim, kardeşlik nerde kaldı,
Görmez misin her yerde, felaketler türemiş,

ERDAL EBEM