Gözlerimde öfke ateşi,
elimde çakmak..
Aynada görünen yarısı yüzümün,
kırılgan ölgün..
Sapsarı kesilmiş benzim,
griye çalan mavi.
İçimdeki çocuk ölmüş
çökmüş ruhuma hüzün
karışmış öfkeme..
kalbin derinliklerinde çağlayan,
pınarları kurumuş..
Yitirmiş kaynaklarını,
gözlerim alabildiğine siyah
gökyüzü alabildiğine mavi..
Aynada yansıyan güneş
kıvılcımlar çakıyor gözümde,
bakıyorum
bakıyorum kendime:
Sonra güçlü bir darbe,
ellerim kan içinde
yüzüm kanar içerde..
Acıyı hissetmiyorum belkide
içime sızıyor biryerlerden,
derinden derine..
Kırılan camlar dağılıyor heryere,
kırılan ayna toplanıyor
sunmak için şerbetini zalim yar’e..!
Sen şimdi öl.! Yıkılmayan inadında..
Yüzümü kırılan aynalarda ara,
acımı hafifletme, yaramı sarma.
Kaybol yokoluşlarında....
KaybOL..Gurur tepelerinin yamaçlarında.
geri dönmeye kalkma..!..

03--01--08 01:30 [ /kalin