1-
Sen...
Uzak diyarlarda,
Eli kanlı diktatör.
Görmez misin?
Altında ısıttığın koltuğun, kanla besleniyor.
Saldığın korkular ne vakte kadar,
Kinle, nefretle beslenen bu insanlar,
Senin insanların.
Ne vakte dek bu dayatmalar.
Sanır mısın rahatsın?
Gün gelir, korkuların balyoz gibi tepene biner.
Bırakırsın herşeyi terkederek,
Bir başka diyarda ölümü bekleyerek...

2-
Sen...
Eli silahlı genç...
Neyi savunursun,
Hangi geleceği kurtarırsın..
Anlamaz mısın?
Sen dağlarda kuru ekmek yerken,
Seni oralara gönderenler,
Sırça köşklerde alemdeler.
Ne vakte dek bu tükeniş,
Ne vakte dek ölümü bekleyiş,
Senin ruhunu, bedenini bir kurşuna satanlar
Anla, akşam keyifle içkilerini yudumlarlar.

3-
Sen...
Onbeş yaşındaki çocuk..
Hiç oyuncağın oldu mu senin,
Silahtan başka?
Ne verebilirsin ki sen,
Ne beklerler ki senden,
Ölümden başka?
Parmağına diken batsa,
Anne dersin gözyaşlarınla...
Sana bir şey demem, diyemem,
Bu utanç asla değil senin...
Sana,
Ağlamayı bile çok görenlerin.

4-
Sen...
Refah ülkesinin lideri...
Sen keyfini sürerken yaşamanın,
Uzak diyarlarda beslediğin eli kanlı diktatör,
Dağlara sürdüğün genç,
Eline silah verdiğin onbeş yaşındaki çocuk.
Sen yaşamanın keyfini sür diye,
Öldürüyor, öldürüyor, ölüyor.
Yetmez mi sanırsın akıttığın kan?
Yetmez mi yarattığın buhran?
Anlamaz mısın akıttığın bu kanda,
Gün gelir boğulursun bir anda.

(2007)

Ayhan Kibar