Ne vakit kalemim; kelamla buluşsa,
harfler adını kanardı,
canım yanardı,
suçluydum ... Bu apaçık aşikardı ...
Canım yanardı, ben susmalara gönderirdim kendimi,
canım yanardı, ben adını basardım yaralarıma,
susum la birlikte, tuz niyetine ...
Adını dahi yazamazken ben, adınla kanıyordum,
sen bilmeden ...
İçim acırdı, tüm masallarım ağlardı,
ben ağlarken, odama adın izinsiz girdiği için ’di ...

Kirpiklerinde aşk-ı soluyan masal tadında bir deli,
şehirler arası yalnızlık seferleri düzenlerdim ben,
geceleri ...
Üzeri örtülmemiş, ve isimsiz mezar taşları gibi sessiz,
çırılçıplak ,
gelmek için uykusunu bölmüş ,
ceplerindeki şiirlerden kefeni biçilmiş ,
ölüme hazır, yaşamaya tereddütlü ...
Rutubet görmemiş hayattan vazgeçmişliğimle,
denizi bekleyen balıklar gibi,
k/açıyordum mavilikler’e pus tutmuş yüreğimle,
penceremi ...

Taşırmıydın düşersem beni sırtında, taa uzaklara ?
En çok susadığım da,
akarmıydın akvaryumundan dudaklarıma,
damla damla ?
Utanç duvarıma yazarsam adını,
yüzüme kapanmış ellerimden tutarmıydı ellerin ?
Yayılırmıydık sorguçu bakan gözlere inat sokaklara ?

Evet ...
Suçluydum ben ... Faili meçhul bir masalın,
kelepçeli tek sanığıydım ...
Omuz başlarımdan kurduğum tüm masallar vardı;
Yalandı .! Yanlıştı .!
Yaşlandı .!
İçimde ağlardı gülüşünü andıran masallarıma bir deli,
kimi tan yeri ağarırken, bazen de geceleri ...
Masal tadını kaçırdı, ayrılıkla aram bir hayli açıldı ...
Sohbahar’dı ...
Ayaz’dı ...
Gözlerin kefensiz bir ölüye denk’ti ...
O gece deli gömleğini giydi, kurulan masallar üşütmesin diye ...



Yağmuru bekleyen insanın, Bekleyecek bir Yâr’i olmayışından dır...
Bundandır yağmur öncesi ellerimi sema ya açıp,
ölüm meleğinden uyandırmadan, bedenimi benden almasını isteyişim,
duraklarda ölüme durmayı dilenmem ... Odama ilk giren adına rağmen.......
Beni affet ...
Özleyişlerimi reddettiğim için ...
Beni affet ...
Günahsız bir ölüm düşlediğim için ...
Beni affet ...
Tökezleyen ömrüm den, kırıklarımı toplamadan gittiğim için ...
Beni affet ...
Ayaklarıma dolanan gitmeleri, gökyüzüne asıp,
nefesimi,
senden çektiğim için ...
Beni affet ...
Elimdeki aynalara küskün,
sana kırğın,
Cennet kapılarında, Cehennemi seçtiğim için ...
Affet beni ...
Eylül de doğmak yerine , masalımıza nokta koyduğum için ...