Yutkundukça Çatlayanlara ithafımdır

Yutkundukça çatladım, çatladıkça yutkundum
Ömrüme gam yükünü, eklemekten usandım
La havle dudağımda, edebimle suskundum
Kirpiklerde sükunu, saklamaktan usandım

Mecnun’un halifesi, O benim bakın bana
Leylâ’mı nerde diye, sormayın sakın bana
Sabrın sonu selamet, uymadı lakin bana
Hatamı keşkelere, yüklemekten usandım

Serseri mayın oldum, yol aradım semada
Aklım yatılı kaldı, fettan gözlü simada
Yüreğim benliğimle, topyekün içtimada
Kovulduğum kapıyı, tıklamaktan usandım

Aynalara baksaydım, çekmezdim böyle çile
Yüreğimden ellere, kor yağdırdım nafile
İçimi gazel ettim, yıllarca bile bile
Vicdanımda ben beni, aklamaktan usandım

Suçu feleğe sardım, ben hep ak kaşık oldum
Çöllere kar yağdırdım, güneşe ışık oldum
Hayalimin süsüne, delice aşık oldum
Olmayacak vuslatı, beklemekten usandım

Sabır aciz kalınca, dayanması kor işte
Mazeret makbul olmaz, bu hercai berduşta
Ölmek ya da ölmemek, ikisi de zor işte
Şahdamarda nabzımı, yoklamaktan usandım

Delibal’ım bir ömür dayanamaz bu gama
Her gece yıldızlardan hüzün damlar odama
Talihim yüz vermiyor, cevap gelmez nidama
Gözlerimi duvara, mıklamaktan usandım