Gülüşünün en zarif nadide halinden
Hazineler saklayan yüreğinin esrarengiz yerinden
Yani kendinden bahset bana
İyiyim de çık telefona
Olmadı haber sal sevgiyle bürünen gönlümün; ışığıdır bu yüzüme yansıyan gülücükler


Gecelerin sessizliğini çalar kahkaha taburu
Talamur edilmiş düşleri yakar yağmuru
Nefesi ile fırtına kopar
Uzat uzatki bana ellerini coşku sel olsun hüzün mat
İki beden bir vucutta hür olsun
İkiside bir beden sen ve ben ben ve sen..
Aşkımızla bahar aklımızla bahçe
Sevgimizle iklimler
Birliğimizle yıllar geçsin kendinden utanarak
Karşı dururuz ölüme
Ecel sevişirken kıymaz bir cana
Hadi sokul koynuma
Ellerini boynuma boğarcasına dala
İster kopsun kiyamet isterse hiyanet
Sen benim ben senin olduktan sonra
Kış gelse ne hacet

Az birazcık sende olsa cesaret
Zaten kopacak aşkımızla kiyamet
Geçer kendinden hudutsuz iklimler
Aylar saniyelere karışır
Saatler zamana aldanır
Gündüzü yok gecesi yok
Ne bir mekanı nede bir vakti
Tenhaca gelir aşk
Usulca iner yüreğe
Hafiften başlar ruhunu okşamaya
Yanalım yanacaksak aşktan

Gel az birazcık cesaretin olsun yeterki kendine gel !

Turgay Parlakyıldız