Ben
Ben tek başıma yetmedim sana hiç bir zaman
Yanıma hep başkalarını da koydun
Bazen klawyenin tuşlarında
Yada telefonun diğer ucundayıdı, bana ortak koştukların
Saf sanırdın ya beni, kendi saflığında
Demlediğim çayın her yudumunda
Sana edilen bedduaların merkezindeydin oysa
Senden alacaklarımın hesabını diğer tarafa bırakırken
Bana ortak koştuklarının sarhoşluğundaydın sen
Sana dediklerim
Demediklerimin yarısıydı
İçim kan ağlardı ama verilmiş sözüm vardı
Zaman vardı kıyamete
Ölüm vardı ihanete
Ben sabr ederken, sen zamansız zamanlardaydın
Güneş üzülürdü, gökyüzü ağlardı
Toprak kan ağlarken, ben beddualardaydım
Sen anlamazdın
Melekler sana darılırdı
Ben kendimden geçerdim, dilenciler bayram ederlerdi
İşte o yüzden ben dilencileri severdim
En çok onlar bana beni anlatırlardı
Dilenmenin ne olduğunu
Sevgiye nasıl aç kalındığını
Sözlerimi hiç/liğinin kumbarasına attım
Sonradan sonraya
Belki bir gün dinlersin diye
Sonra çok düşündüm
Ettiğim beddualarıma çok geliyordun
Ben sana azdım
Sen hayatıma fazlaydın
Ve işte kararımı verdim
Seni sonsuzluğa atarken edilmiş beddualarla
Senli ne varsa silip
Ortalıktan kayboluyorum...