Küskünüm
Bi hayli Yükselen dağlara
Küskünüm, hayata, yaşama, kadere
Uzaktan uzağa, yüreğime vuran rüzgara
Bir son bahar da dökülen yapraklara
Dağlara çıkan, taştan yollara
Küskünüm yar
Küskünüm

Fotoğrafını çeksem kalbimin
Anısı kalacak ardımda
Ellerime çizsem yüzünü
İsyan edeceğim göz yaşlarıma

Bıraksam diyorum bazen yıllara
Ya da bir denizin, en deli dalgasına
Savursam, yaşadığım şehri korkmadan
Hani kırıp döksem caddeleri
Yıksam köprüleri aldırmadan

Ne zaman, bir ayna görsem bir yerde
Saklanır bakışlarım gökyüzüne
Kaçırırsam da gözlerimi kendimden
Utanır kalbim ettiklerinden

Yıllar öncesinden, denizlere savurduğum
Umutlarım vardı, ismini hasretle yazdığım
Bir sıcaklık vardı içimde, sıcacık
Ve kolların vardı her üşüdüğümde
Yüreğimi ısıttığım

Şimdi ise kalbimde bir kış
Ve her nereye baksam
Sıcaklar buz tutmuş şehrimde
Güneş bile erkenden batarken içimde
Ben yine küsmüşüm mevsimlere

Küsmüşüm hayata, küskünüm sana
Saatlere iz bırakan zamana
Küskünüm ey yar

Kaderi
Keder ile yer değiştiren yaşama
Küskünüm
Beni benden alıp
Rüzgara savuran yıllara küskünüm yar

Hani bir gün çıkıp gelsen diyorum
Taştan yapılma kalbim
Kırılır mı sana
Ya da
Sevinir mi geldiğine
Bilmiyorum
Çünkü
Yolları bile
öyle çizmişim ki kalbimde
Hepsi
Yalnızlığa çıkıyor bu günlerde
Gelsen de
Küsmüşüm her şeye
Ne çare

.
.
.
Mawish
.
.
.

Küskünüm - Mawish