Öyle özledim ki bizi..
Hani, yazılır ama anlatılamaz..
Sonra eski resimlere bakayım dedim,
bi baktım ki bizden kalan sadece anı’lar..
Şimdi hiç bir şey yakmıyor canımı,
tek başıma içtiğim çaylar kadar..
Efkarımı alıyor ve dudak payı bile bırakmıyorum yalnızlığımda..
Hiç bir ses karışmıyor artık, çay kaşığımın sesine..
İçtiğim her çayı iki kere karıştırıyorum, diğeri senin yerine.
Bu zamana kadar kapaklarını bile açmadığım kitapları,
şimdi kaçıncıya okuyorum bilmiyorum.
Sırf sen seviyordun diye..
Senin yaptığın gibi, bazı sabahlar erken kalkıyorum,
Kahvaltı hazırlıyorum kendime.
Saçma bi sebepten dolayı kızıyorum kendime,
Sen de öyle yapardın çünkü..
Velhasıl seni içimde yaşıyorum sen yokken,
en azından yaşatmaya çalışıyorum..
Ve benim cennet gözlüm,
Sana mirasım bu öykü..

Emre İnan / Çok Özledim ’Biz’i
10.10.013
23:23