Yalnızdı!!
Baba yadigârı bir tabakası
Bir de eski radyosu vardı.
Ha bir de sol yanında kocaman bir yarası..
Gününü, tabakasına tütünler sararak
Ve
Radyoda çalan nihavent makamlarına eşlik ederek geçirirdi.
Bu gün pazartesi,
Ah! Yine o şarkı radyoda..
‘Benzemez kimse sana’
Az önce sardığı tütünlerini henüz yeni koymuştu tabaksına.
Dayanamadı, açtı tabakasını.
Tütünlerden bir tanesini çıkartıp yaktı, derin bir nefes çekti..
Ve
Gözlerini, Duvarın solunda, hemen radyonun yan tarafında asılı kırık çerçeveli fotoğrafa dikti..
‘Lütfuna ermek için, söyle perişan olayım’
Diyordu radyoda..
Kocaman bir of çekti taa ciğerden..
Ağlayamadı, duman altı olmuş odasında.
Şarkı bitti.
Tabii sigarası da..
Ama haklıydı.
Gerçekten de benzemezdi kimse,
Yıllar önce kanserden kaybettiği Zeliha’sına..