Kanayan kadın ayaklarının yumuşaklığından
Sızıyor yosun kokulu bir umman
Denizkestaneleri acımıyor
İstiridyeler kabuklarını bileğlemişler
Isırıyor cümle deniz canlıları
Isırıyor yaşamak kadının kalbinden

Esen yel getiriyor bir gemicinin sesini
Öpüyor sıyrılan gömleğinden ensesini
Köpürüyor sular kararıyor kuytular
Uykulara dolanıyor yırtılan ağlar
Sarıyor sular kederli kadınları
Öpüyor kızaran gözlerinden

Kumlarını bulaştırıyor sularına
Yıkılıyor kumsaldaki izler saçlarında
Bir yoksul balıkçı görünüyor uzak tan
Yorgun gözlerinde canlanıyor eski zaman
Hikâyelerini uydurup savuruyor
Yormuyor biten hayatları
Çıkarıp uzatıyor kalan ümidini cebinden

Gençken bulduğu tek pembe inciyi uzatıyor
Kadın, acısını bırakıyor balıkçının gözlerine
Ellerini uzatıp avuç açıyor
Satın alıyor hayatı tek bir gülümsemeye
Çekiyor dalgalar soğuğunu içine
Kumsalında sakladığı kadınının göğsünden…

A.S.R.A.N.