Kim demiş erkekler ağlamaz diye.
Göz yaşı sel olup çağlamaz diye.
Yarası kanar da dağlamaz diye.
Dağlamadım diktim. Diktim ağladım.

Bir kere yaşayıp bin kere ölüp,
Bin kere ateşe, akkora dalıp,
Sırtıma saplanan hançeri alıp,
Yüreğime çaktım. Çaktım ağladım.

Ateşten gömleği giydim eynime.
Nice prangalar vurdum boynuma.
Hüküm kâr etmedi yine göynüme
Ufuklara baktım. Baktım ağladım.

Boşa bunca emek, hepsi nafile.
Musibet kervanı oldu kafile.
Dövdüler hem sopa hem de laf ile
Yaşamaktan bıktım. Bıktım ağladım.

Bela bağlanmıştı artık seriye
Lanet yağıyordu ruha, deriye.
Bir resim kalmıştı ondan geriye,
Üşümüştüm yaktım.Yaktım ağladım.

Bağrıma bastığım kara taşımı,
Taşlara vurduğum dertli başımı,
Kimseler görmedi akan yaşımı.
Hep içime döktüm. Döktüm ağladım.

Aşığın sokakta gezer sürüsü (!)
Bilmezler aşığın olmaz dirisi.
Köpeğine ’Aşkım ’ Dedi birisi.
Zıvanadan çıktım. Çıktım ağladım.

Görmemişti dünya böyle zilleti
Üstüme güldürdüm cümle milleti.
Aşk-ı sevda denen kahpe illeti,
Böylesine çektim. Çektim ağladım.

Boynumda kemendim, yağlı urganım.
Ne bir mezar taşı ne de kurganım.
Gülllerin dikeni oldu yorganım.
Hüzünleri ektim.Ektim ağladım

Kimi ayıpladı, kimisi yerdi.
Kimi iki kuruş sadaka verdi.
Kimse anlamadı bendeki derdi.
’Hu’ Diyerek çöktüm.Çöktüm ağladım.