இܓ"KELBİN KALBİ KIRILMASIN ,GIYBETTE OLMASIN '' இܓ


Bu söze bayılıyorum. Nasıl bir incelik ve şefkatdir Üstadınki.."Kelbin kalbi kırılmasın, gıybet de olmasın"

Geçtiği yer Mesnevi-i Nuriye'de tam olarak şöyle:

İ'lem:Sebeblere yapışıp kalmak, zillet ve hakaret sebebidir. Görmüyor musun: Köpek on kadar güzel sıfatla şöhret bulduğu ve hatta sadakat ve vefası darbımesel hükmüne geçtiği halde, bu sıfatlarıyla insanlar arasında mübarek addedilmesi gerekirken, mübarekiyet bir yana dursun, insanlar tarafından necis sayılarak zavallı başına bir hakaret darbesi yemiştir.Halbuki insanlardan gördüğü iyiliğe karşı şükran ve vefa hissi bulunmayan tavuk, inek, hatta kedi gibi hayvanlar, insanlar arasında mübarek sayılmaktadır.

Kelbin kalbi kırılmasın, gıybet de olmasın, bunun sebebi şudur: Hırs marazı yüzünden köpek, zahiri sebeblere fazla ehemmiyet vermiş ve bu durum onun Mün'im-i Hakikiden gaflet ederek vasıtayı tesir sahibi tevehhüm etmesine yol açmıştır. Bu gafletinin cezasını da necis addedilmek suretiyle tatmıştır ki temizlensin. Ve gaflete kefaret olarak hakaret darbesi yemiştir ki, intibaha gelsin."

Aslında bu ilişki biçimine dâir kanun, insanlar arasında da câridir. Herhangi bir insana gereğinden fazla perestiş eden kimse o kişi nazarında sakîldir. 24. Sözde diyor ya Üstad:

" Samed aynası olan bâtın-ı kalb ile, sanem-misâl dünyevî mahbublara perestiş etmek, o mahbubların nazarında sakîldir ve istiskàl eder, reddeder. Zîrâ fıtrat, fıtrî ve lâyık olmayan şeyi reddeder, atar."

Meselenin bir başka yönü de var: Köpek milleti sahibine çok perestiş eder. Bu da insana hoş gelir. Sadakat ve vefa kimin hoşuna gitmez? Ama herşeyi çığrından çıkarmak eğiliminde olan insanoğlu bir de bakmışsın, köpeğine veya hayvanına öylesine bağlanmış ki evlat muamelesi yapmaya başlamış. Elbette eğer bir hayvanla yaşıyorsanız onun hukukunu gözetmelisiniz. Hem sonra hayvanlar da duygu sahibi olduğu ve insanın yakınlığına çeşitli derecelerde cevab verdiği için hepten bî-gâne kalmak imkansızdır. Seversiniz ister istemez. Hem öyle güzel yaratılmışlar ki...Yanlış olan; hayvana (ya da insana) sahib olduğundan başka değer atfetmek olmalı.இܓ



&
...


Sami Bey şu şakacı kişiliğiniz de olmasa ,inanın bazı yazdıklarınız hiç okunmaz...Bu şiirinizden sonra ki yazdığınız sözlerinize aynen katılıyorum...

...

Haydi ama, ne yapıyorsun öyle ?
Harıl harıl.

-------------------------------------------------------------

Bir halta benzemedi şiirin Ey Sami
İster küs,ister darıl.

(:)

Her ne kadar şiirde durum böyle olsa da başlıktan yola çıkarak ,şiirin hikayesi güzel bir sohbet vesilesi oldu bizim için kıssadan hisse çıkarmak adına ;


Birinci Söz

BİSMİLLÂH her hayrın başıdır. Biz dahi başta ona başlarız. Bil, ey nefsim, şu mübarek kelime, İslâm nişanı olduğu gibi, bütün mevcudâtın lisan-ı hâl ile vird-i zebânıdır. Bismillâh ne büyük, tükenmez bir kuvvet, ne çok, bitmez bir bereket olduğunu anlamak istersen, şu temsîlî hikâyeciğe bak, dinle. Şöyle ki:

Bedevî Arap çöllerinde seyahat eden adama gerektir ki, bir kabile reisinin ismini alsın ve himayesine girsin tâ şakîlerin şerrinden kurtulup hâcâtını tedarik edebilsin. Yoksa, tek başıyla, hadsiz düşman ve ihtiyacatına karşı perişan olacaktır. İşte, böyle bir seyahat için, iki adam sahrâya çıkıp gidiyorlar. Onlardan birisi mütevazi idi, diğeri mağrur. Mütevazii, bir reisin ismini aldı; mağrur almadı. Alanı her yerde selâmetle gezdi. Bir kàtıu’t-tarîke rast gelse, der: “Ben filân reisin ismiyle gezerim.” Şakî def olur gider, ilişemez. Bir çadıra girse o nam ile hürmet görür. Öteki mağrur, bütün seyahatinde öyle belâlar çeker ki, tarif edilmez. Daima titrer, daima dilencilik ederdi. Hem zelil, hem rezil oldu.

İşte, ey mağrur nefsim, sen o seyyahsın. Şu dünya ise bir çöldür. Aczin, fakrın hadsizdir. Düşmanın, hâcâtın nihayetsizdir. Madem öyledir; şu sahrânın Mâlik-i Ebedî ve Hâkim-i Ezelîsinin ismini al. Ta bütün kâinatın dilenciliğinden ve her hâdisâtın karşısında titremeden kurtulasın.

Evet, bu kelime öyle mübarek bir definedir ki, senin nihayetsiz aczin ve fakrın, seni nihayetsiz kudrete, rahmete raptedip Kadîr-i Rahîmin dergâhında aczi, fakrı en makbul bir şefaatçi yapar. Evet, bu kelime ile hareket eden, o adama benzer ki, askere kaydolur, devlet namına hareket eder, hiçbir kimseden pervâsı kalmaz. Kanun namına, devlet namına der, her işi yapar, her şeye karşı dayanır.

Başta demiştik: Bütün mevcudat lisan-ı hâl ile “Bismillâh” der. Öyle mi?

Evet. Nasıl ki, görsen, bir tek adam geldi, bütün şehir ahalisini cebren bir yere sevk etti ve cebren işlerde çalıştırdı. Yakînen bilirsin, o adam kendi namıyla, kendi kuvvetiyle hareket etmiyor. Belki o bir askerdir, devlet namına hareket eder, bir padişah kuvvetine istinad eder.

Öyle de, herşey Cenâb-ı Hakkın namına hareket eder ki, zerrecikler gibi tohumlar, çekirdekler, başlarında koca ağaçları taşıyor, dağ gibi yükleri kaldırıyorlar. Demek herbir ağaç “Bismillâh” der; hazine-i rahmet meyvelerinden ellerini dolduruyor, bizlere tablacılık ediyor.

Herbir bostan “Bismillâh” der, matbaha-i kudretten bir kazan olur ki, çeşit çeşit pek çok muhtelif leziz taamlar, içinde beraber pişiriliyor.

Herbir inek, deve, koyun, keçi gibi mübarek hayvanlar “Bismillâh” der, rahmet feyzinden birer süt çeşmesi olur. Bizlere Rezzak namına en latîf, en nazif, âb-ı hayat gibi bir gıdayı takdim ediyorlar.

Herbir nebat ve ağaç ve otların ipek gibi yumuşak kök ve damarları “Bismillâh” der, sert taş ve toprağı deler, geçer. “Allah namına, Rahmân namına” der; herşey ona musahhar olur.

Evet, havada dalların intişarı ve meyve vermesi gibi, o sert taş ve topraktaki köklerin kemâl-i suhuletle intişar etmesi ve yeraltında yemiş vermesi, hem şiddet-i hararete karşı aylarca nâzik, yeşil yaprakların yaş kalması, tabiiyyunun ağzına şiddetle tokat vuruyor, kör olası gözüne parmağını sokuyor ve diyor ki: En güvendiğin salâbet ve hararet dahi emir tahtında hareket ediyorlar ki, o ipek gibi yumuşak damarlar, birer Asâ-yı Mûsâ (a.s.) gibi 1 فَقُلْناَ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْحَجَرَ emrine imtisal ederek taşları şak eder. Ve o sigara kâğıdı gibi ince, nâzenin yapraklar, birer âzâ-yı İbrahim (a.s.) gibi, ateş saçan hararete karşı 2 يَا نَارُ كُونِى بَرْداً وَسَلاَماً âyetini okuyorlar.

Madem her şey mânen “Bismillâh” der; Allah namına, Allah’ın nimetlerini getirip bizlere veriyorlar. Biz dahi “Bismillâh” demeliyiz. Allah namına vermeliyiz, Allah namına almalıyız. Öyle ise, Allah namına vermeyen gafil insanlardan almamalıyız.

SUAL: Tablacı hükmünde olan insanlara bir fiyat veriyoruz. Acaba asıl mal sahibi olan Allah ne fiyat istiyor?

ELCEVAP: Evet, o Mün’im-i Hakikî, bizden o kıymettar nimetlere, mallara bedel istediği fiyat ise üç şeydir: Biri zikir, biri şükür, biri fikirdir.

Başta “Bismillâh” zikirdir. Âhirde “Elhamdülillâh” şükürdür. Ortada, bu kıymettar harika-i san’at olan nimetler Ehad, Samed’in mucize-i kudreti ve hediye-i rahmeti olduğunu düşünmek ve derk etmek fikirdir.

Bir padişahın kıymettar bir hediyesini sana getiren bir miskin adamın ayağını öpüp hediye sahibini tanımamak ne derece belâhet ise, öyle de, zahirî mün’imleri medih ve muhabbet edip Mün’im-i Hakikîyi unutmak, ondan bin derece daha belâhettir.

Ey nefis! Böyle ebleh olmamak istersen, Allah namına ver, Allah namına al, Allah namına başla, Allah namına işle, vesselâm.

Dipnotlar - Arapça İbareler - Haşiyeler :
1 : “(Bir zaman da Mûsâ, kavmi için su arayıp Allah’a yalvarmıştı.) ‘Vur asânı taşa’ buyurduk.” Bakara Sûresi, 2:60.
2 : “(Biz ateşe şöyle ferman ettik:) ‘Ey ateş, serin ve selâmetli ol.” Enbiyâ Sûresi, 21:69.



Rısale-i Nur Külliyatı/ Sözlerஇܓ



&
...
O Hakikat erleri,
Gelip geçti her biri.
...

Çok Hakk'ın has kulları,
Fikr eyle sen bunları.

Yunus EMRE இܓ


*Yunus Diyarı *ndan .. Saygı, Sevgi, Selâm ve DUA ile...இܓ

Şiir yürek işidir..

Şiir toplumun sorunlarını işler..

Şiir adaletsizliğe başkaldırır...

Şiir güncel konuları, mazlumun haklarını savunur..

dolayısıyle, bırakın hecesini, serbestini eğer ki şiirin ya da bir nesrin içinde okuyan
kendinden birşey bulabiliyorsa değerlidir..

sizin her yazdığınız hem güncel hem de bam teline dokunan cinsten...

zamane şairleri" ki ben öyle diyorum onlara...

hani şu modernciler..

varsın herkes bildiğini yazsın ama, bizim şiirimiz ruhumuzdur..

ruhun modernlikle hiç bir ilgisi olamaz!!

ne demek yani?

Hakk Tealânın ilk yarattığı ruh gerici miydi??

siz mi modernleştireceksiniz haşaaa..


Şuara suresinde Cenab-ı Hakk buyurur ki

Şairler var ya! Bunların peşine de sapkınlarla çapkınlar düşer / Görmez misin, onlar her vadide şaşkın şaşkın dolaşırlar / Onlar, yapamayacakları şeyleri söyler /Ancak iman edip güzel ve makbul işler yapanlar, Allah’ı
çok zikredip ananlar ve zulme maruz kaldıktan
sonra haklarını savunanlar müstesna”


boşverin kim ne derse desin..

Siz içten ve adınızla müsemma gönlümüzde "Sami" siniz..

selamlar saygılar

Bir kedi gibi sessizce girsem koynuna
Mırıl mırıl
Varsın ağlasın çocuğun çocuğun beşikte
Bana sarıl.
Biliyor musun ben de bilirim ağlamayı
Zırıl zırıl.
Bir ninni söyle kulağıma su gibi
Şırıl şırıl.
Haydi ama, ne yapıyorsun öyle ?
Harıl harıl.
.....Kim demiş ki; " Olmamış." diye? Bal gibi de olmuş üstadım.
Şiirin her bir dizesi bu dünyada yaşanan olaylar değil mi? Siz de bunu
çok güzel bir şekilde dile getirmişsiniz. İster ciddi olsun ister ironi.
Bakın biz bile okuyup yorum yazıyoruz harıl, harıl.
.....Düşündürüyor, güldürüyor ve de yorumlatıyor. Daha ne olsun ki?
Yüreğinize ve kaleminize sağlık.
.....Selam ve saygılarımla kalın.
.

Selamettin PULAT tarafından 10/4/2013 8:34:32 PM zamanında düzenlenmiştir.

Selamettin PULAT tarafından 10/4/2013 8:35:01 PM zamanında düzenlenmiştir.