anladım ki seni yüreğimden atmanın tam zamanı
ya senden vaz geçeceğim
ya da yüreğimi esir edecek gözlerin

kim bilir sensizlik nasıl olacak
onuda bilemiyorum
yüreğime sordum gülüp geçti
sen onsuz dağılırsın dedi
aynalara bak

ben de baktım koca bir hiçlik gördüm
yalnızlığımın karanlığını sensizliğimi
ve yok olmuş ruhumu gördüm

ahhh türkuaz neden beni terk ettin
denizin kokusunu da alıp gittin ya
bana köhne bir kasabada
yalnızlığımın hasır altı edilmiş dertleri kaldı

aynaya baktım koca bir hiçlik gördüm
sen giderken ruhum bedenimi çoktan terk etmiş
ve tam o sıra hüznümün buğusu sindi
püfff
ve kırılgan yüreğimi çizdi

sahi giderken beni de yüreğinde götürseydin ya
ayrılık bu kadar acı gelmezdi
dedim ya İstanbul içime sığdırıp sana gelsem
ya da seni içimden söküp İstanbul’la mı dönsem
ahh türkuaz deniz kokulum
yokluğun mu daha zor ya da
senden ayrı yok olmak mı daha zor