Yorulmuşken yüreğim,
Dünyanın bin bir türlü derdinden..
Yalnızlığım ve ben cebelleşirken,
Ne çok istedim aslında;
Kazanmanı yüreğimi..
Bir solukta çekip almanı beni,
Yalnızlığın çenberinden..
Ne kadar ıssızdım bir bilsen..
Ve ne kadar da kimsesiz..
Içimde büyüttüğüm hüzünlerim,
Yağmurlarda ıslanan gözlerim vardı benim..
Kimseye söyleyemediğim sözlerim,
Geç kalmışlığın telaşını geçtiğim,
Yıllarım da oldu benim..
Unutmuşken bir çok hayali,
Bir kıpırtı da olsa, hissedebilmişken kalbim,
Yanında güven kokusu sarmışken,benliğimi..
Ne çok sevesim geldi seni..
Utanıp çekinirken dilim,
Yüzüne bakamazken gözlerim..
Bir bilsen, neler anlatıyordu sana,
Bu hallerim..
Saçmaladığım konuşmalar,
Ve dengesiz davranışlar..
Kendime kızdığım hal ve tavırlar,
Gizlice aklımda yer edişini
Sana belli etmemek için,
Kendimle savaşmam..
Birbilsen, ne cok sevesim vardı, seni..
Bir adımlık mesafe belki ama,
Aramızda uçurumlar,
Kolay gibi gelsede sözler,
Zormuş bazen iki kelime..
Cümle içinde kullanılsada, mutluluk..
Hayata geçirmek hayli güç olsa gerek..
Kaç kez umudu anımsar ki yürek..
Bir yabancının yanında..
Ve nasıl da, tanımak ister onu,
Çocuksu heyecanlarla..
Beklerken bir adım karşıdan,
Beklemekten yorulupta
Nasıl da, uzaklaşır insan,
Farkında olmadan,
Bütün bu hissiyatlardan..
Teslim olur yanlızlığına..
Buruk bir acı ile, kapatır yine,
Yeniden kapılarını, sevdaya..
Sonra içten içe,
Derki gönül;
En derininden keder ile..
Oysa, ne çok sevesim vardı, seni..
" Yüreğe demlenen sevda tadında "..

Yazan: Gönül Cesli..