Bizde rüzgarlar Anadolu’dan eser paşam,
Anadolu kadar gerçek olur bu yüreklerde ki sevdalar,
Bu topraklarda ne aşıklar mahküm olur karanlığa,
Ne civan yürekler ağlar,
Ne sevdalar kazınır ağaç kovuklarına,
Nice gönül yaraları yatar, toprağın altına.
Bizde sevdalar, Anadolu’dan eser paşam.

Anadolu kokar mesela bizde aşklar.
Burada her aşk, yanık bir türkü ile başlar,
Aşkın her nefesinde, boğulurcasına sel olur yaşlar,
Ama ağlayamazsın, ağlayamazsın çünkü daima dik olur başlar.
Sevda dendiğinde, o genç yüreklerde çatılır kaşlar,
Çünkü paşam, Anadolu’da gizli yaşanır aşklar.

Ve bizde bütün poyrazlar yürekten eser paşam.
Karanlığa zulmeder, yüreklerde ki ihtişam.
Küçücük kalplerde,
Kocaman sevdaların zorluğu ile sürer gider yaşam.
Bazende alı koyulur sevdalar, aşıklar harab gönüller perişan,
Haykırırsın çaresizce, ey ahali yok mu bu işe karışan,
Ve adı yoktur sevdanın, kabul edersin sessizce,
Fakat bedenin içinde, dağlanmış bir yürektir taşlaşan.

Paşam!
Anadolu kokan yüreklerde, meltem olur poyrazlar.
Aşk denen o hece düştümü yüreğe, yerle bir olur karlı dağlar.
Mecnun’un Leyla’ya aşkı misali, Anadolu’da şanlı olur sevdalar.
Ve paşam, Anadolu’da sevdadan eser bütün rüzgarlar,
Sevdadan oynar yerlerinden o kocaman kayalar.
Anadolu’da sevmek başkadır, Anadolu’da sevmek, yürekleri dağlatır,
Tertemiz ve kocamandır bu topraklarda aşklar.
Anadolu’da sevmek, yürekleri dağlatır.


Seçkin SEYMEN