Gözlerinde ki masala inandım çoğu zaman,
Sesinde ki tınıya, gülüşünde ki duyguya,
Kapıldım gittim bazen hani,
İçinde ki o hayat dolu coşkuya.

Ama ölüyorum sevgilim.
Gidiyorum güzel masalım,
Gidiyorum yaşlı baharım,
Gidiyorum...

Ne varsa senden bana kalan,
Kalbimi keskin bir bıçak gibi orta yerinden ayıran,
Her gün biraz daha kanayan yaram,
Neyim varsa alıp gidiyorum.

Uzaktayım sevgilim.
Alabildiğine uzaktayım.
Gözlerine vurulduğum o geceden bu yana,
Kendi içimde bambaşkayım.

İyi bilirim yoktur çaresi.
Lokman olsa şifa olmaz başkasının nefesi,
Aşk bu, aşk bu öyle bir solukta kırılır mı ki kafesi ?
Aşk bu, bir çift gözde, mahküm olur kanın delisi.

Hani hep kaçardın ya sen,alabildiğine koşardım ardından.
Bir türlü çıkmazdın aklımdan,
Geceleri bir damla uyku girmezdi gözüme kalbimde ki o yarandan.
Ne zaman yazsan uyuyamadım derdim ve laflardık havadan sudan.
Bizden hiç bahsetmezdik,
Üzülürdüm ama, ne bileyim işte,
Öyle dedim yazmış yaradan.

Gidiyorum sevgilim.
Senin için kaybolduğum her andan,
Düştüğüm her mezardan,
Girdiğin her rüyadan gidiyorum.

Sanma ki yoruldum peşinde koşmaktan,
Yürüdüğün yolda desteğin olmaya çalışmaktan,
Seninkini değil ama,
Kendi kalbimi seninle paylaşmaktan.

Yorulmadım sevgili.
Yorulmadım ben ama, sevdiğim her gün, daha fazla açıldı bu yara.
Daha fazla kan daha fazla acı var ama,
Daha fazla umut kalmadı yüreğimde parçalanmaktan.
Daha fazla kan, kalmadı içimde, akıtmaktan..

İşte bu yüzden,
Gidiyorum.

Hiç Umursamadan...