Sen benim en derinimden ahımı çaldın,
Ahım senin olsun, ben yokum bende.
Sen benim köşede duran sazımı kırdın,
Sözün senin olsun, ben yokum bedende.

Sen benim, ince yerimden türkümü aldın,
Vuslatın batsın, hecem kaldı sende.
Sen benim, mavi ufkumdan çizgimi çaldın,
Adın batsın, martılar kaldı serde.

Sen benim, yasemin kokan tarlamı yaktın,
Bil ki kanattın, sevdam kaldı yerde.
Sen benim kuytumda ki umudumu kırdın,
Bil ki acıttın, ahım kaldı sende.

Türkü kokan hayalim oldun çoğu zaman,
En hakiki vuslat oldun her zaman,
En ıssızımda ki mısralara kahraman,
Sen oldun yar, zamanımı durduran.

Sen değil miydin bir bir gözümden azalan,
Deli yüreğimde, depremler yapan.
Sen değil miydin, çılgın yağmurlar yağdıran,
Susmuş topraklara, umut dolduran.

Sen benim ahımsın bir bir gözümden akan.
Sen benim sızımsın ey gönül yakan.
Sen ahüzarımsın geceye yıldız saçan,
Sen ince sızımsın kalpten damlayan.

Vuslatın batsın, beni böyle parçalayan,
Ahım senindir, ey sevda sızlatan.
Gülüşün yansın, kalbimi böyle kanatan,
Ahım sende kalsın, ey kalp durduran.

SEYMEN