21
Yorum
24
Beğeni
0,0
Puan
1878
Okunma

sana benzettim birini dün
görünce yüzünü, anladım
kimse sana benzemez
senin alnında ben yazarım
sonra güzelim çocukluk öyküleri
bir çocuk at olur
koşturur evin içinde
derin bir iç çekiş ve sızı bıraktı
seni özlemenin tarif edilmez hüznü
gözlerimi çevirdim
aldatılış gerçeğinden
yere inmiş bulutlara, dağlara baktım
sisler arasında yitik evlere.
güneş yüzlü bir dere
dönerek akıyordu
kimbilir nerde kimlerle
içiyordun çayını
elinden düşmeyen sigaran
başın gibi dumanlı
bakıyordu gözlerin
gerideki izlere
kahkahalarla gülüyordu çocukluğun
bu ihtiyar adama!
1. 10. 2013 / Nazik Gülünay