Camımda bir tıkırtı baktım dolu yağıyor
Yaz gününde nedir bu yoksa hayal mi dedim
Bir de baktım sema’ya gökkuşağı doğuyor
Kararsız gök yüzünü görünce gülümsedim
Umutla çaresizlik sanki baş başa vermiş
Beni avutmak için renkleri göğe sermiş.


İp atlarım ecelle bu aşk gönle düşeli
Sanki labirentteyim çıkış yolu bulamam
Hayat yolu düz değil biliyorum köşeli
Buna rağmen kenar da yıkık gibi kalamam
Razıyım kaderime boynum kıldan incedir
Aşk batak da aranmaz dört yapraklı yoncadır..
.

Yanık kokusu gibi her zerrem duman koksa
İlahi adaletin hükmüdür yazan bozar
Gücü yetmez kimsenin alemi dahi yaksa
Karşı durmak ne mümkün kaderi Allah yazar
Uyansam kabuslarla ter bassa her yanımı
Veren alır elbette kıymetsiz şu canımı..


Dolu değil kar yağsa bu yangın sönmeyecek
Gökkuşağı kandırmaz gönlüm siyaha gebe
Bilsem ki yıllar geçse bu acı dinmeyecek
İsyan etmek neyime yakışmıyor edebe
Huşu ile baş eğdim bedel neyse öderim
Boynumu münafık’a eğmem yemin ederim.


Ayvazım DENİZ