Toprak kokusu ile büyüdük bu şehrin ıssız sokaklarında,
Geceleri bir başkaydı, yıldızlar aşk şehadeti ile inlerdi,
Aşk kokan yetim kelimelerin, kifayetsiz kaldığı mısralarda..!
Şimdi zaman çığ gibi düşerken takvimlerden,
Anımsanmasi acıdan ibaret türküler kaldı dilimizde..
Oysa elinde bilyalari ve toz bulutunda yıkanmış,
Kirli yaşamın içinde ki, temiz yürekli çocukluğu özlüyorum..!!

Yüreğim toparlan gidiyoruz,
Attığım her adımda, nedensiz intiharlar kuşanan bu şehirden,
Öznesiz cümleler soluyorum her gece, katili olduğun, şiirlerin içinden..
Yaşama dair ne varsa, kayıp gidiyor avuçlarımdan, sessizliğe sensizliğe..!
Şimdi ay ile yıldızlar şahitlik eder, yalnızlığımın vaveylalarına..
Haydi, sen de gel, vur beni karanlık gecelerde, yüreğindeki iki mısra ile,
Önce kalbimi söküp al yerinden, sonra yak ve savur küllerini derin denizlere..

Artık...!
Şiir tadında bir hayat bırakıyorum bu şehrin yüreğine..
Nice ümitler vadeden aşkların içinden, yüreğimi kavgalara sunarak..
Ve adı aşk olan, bir ümit var, karanlık gecelerde, kavgalarımızı aydınlatan bir ümit...
Siyah, beyaz.! mavi, yeşil,!
Rengi ne fark eder, yeter ki aşk olsun,
o zaman ümitler yeşerir kanattığım yüreğimde..

Şimdi...!
Ellerim cebimde yürüyorum çocukluğumdan kalan izler arasında,
Bazen ağlar bazen gülerdik serseri sokakların bizi sakladığı kuytularda..
Şimdi hatıralar yüreğime takmış kelepçeyi,
icimi böylesine kanatan bes minarenin aydınlığında..
Yaşanan bir sevda var, özlem kokan mısralarımda..!
Oysa yaşanacak ne varsa, yaşanıp bitiyor, çocuk yüreğimizde....


Tut yüreğimi usta, çocuk yüreğinle..
Ham, saf, dup duru, işlenmemiş bir sevda ile dokun, dokun hayallerime..
Dokun, susturucu böylesine takılmışken kalbime,
Ve sen, sızlata, sızlata, kalbime batarcasına, kalbimi parçalarken..
Saatlerin, seni sustuğu, en derin kuytulardayim, sevgili..!
Bir damla, seni dinlenirken kimliksiz yüreğim ile..
Yokluğuna müebbet sevdamdan, payıma düşen, firari cinayetlerin, kaçağıyım çocuk yüreğim ile..
Tut yüreğimi usta, çocuk yüreğinle..