Yokluğunla..

Koca bir ömür sensiz nasıl geçer bilmiyorum inan..

Saatler yıllara çalarken..

Geçermi kabuk tutmaz yaralarım..

Şimdi..

Ayrılık şarkıları çalarken plaklar..

Buruk bir yürek ve iki damla göz yaşı..

Süzülür Aşkın şakaklarından..

Ayrılığımız, hüzün oldu hayatım da..

Ah yar..

İnsafsız değildi bu aşk..

Varlığını hissetmekti ta kalbinde..

Unutturan zamana yemin olsun ki..!

Ben hep sende kaldım gönül sızım..

Ben hep Sende kaldım..

Ve şimdi..

Kurduğum düşlerden geriye kalan

Sessiz ve sensiz bu şehir de,

Işıklar Sönmüş, sokaklar yorgun ayaklarıma pranga,

Ve can çekişen aşka mezar bu gönülüm..

Sevgili..

Sen gittin ya hayallerinin seni sürdüğü yere..

Senden geriye kalan, enkaz yığını bir kalp taşıyorum ıssızlığında..

Oysa sana dair hiç bir düşümde sensizlik yoktu, ayrılık yoktu..

Yalan oldu yar, yalan oldu..

Zamansız bu sevdanın karanlık sokaklarında..

Yokluğunun vurduğu kalbim müebbet hüzün işgalinde..

Yokluğunun Vurduğu kalbim, karanlığın en orta yerinde..

Gelişine değişen, mevsimler özleminde, bir sevda türküsünde şimdi..

Ah Yar..

Yokluğundan ömrüme kalan mirasın..

Yanık bir sevda türküsü şimdi...

Yanık bir hayatın öyküsü..şimdii..

Yokluğunda bana kalan,

Benim hep sende kalışım...



Şefkatoğlu Raif..