Yıldızlar hüzünlü bu gece ışıklar sönmüş, sokaklar çaresiz karanlığa mahkum..
Umut, giden trenin ardından el sallarken, hüzünle gelen sensizliğe boyun bükmüşüm..
Oysa karanlık hayatımın içine doğan nurundu, sadakatimin adı.

Besmelesiz merhabamız yokken, şimdi bir selama muhtacız sevgili..
Hakkın emanetiydin yüreğime ve efendimizin emriydi sana kördüğüm bağlanışım..
Efendimizin annemiz hz. Aişe’ye kördüğüm sevdası gibi..

Yaşananları ne kadar hakkettik ikimiz,
Sen sevgimi,, ben ise seni ne kadar hakettim..

Meçhul bu sevdanın arafesinde yerle yeksan olmuşken gönlüm..
Söyle kırılmadık yeri kaldımı sol yanımın..
Her gece sen aynı taaruzla kurşunları sıkarken kalbime.
Körkütük aşkına şarhoşluğum du, Canıma can katan..

Şimdi Gidiyorsun ya, gidişinle her vurdugunda,
Enkazlar içinde ki bedenimi, saran yalnızlığım koşar ilk yardıma..
Kan kaybıma rağmen hayata tutunmaya çalışıyorum yalnızlığın ortasında..

Son gidişinle faili meçhul cinayetleri üslendim
Beni sensizliğe assınlar diye..
Adımlarım bana inat edercesine götürmüyor senden uzaklara
Aksine koşar adımlarla yönüm sana,

Kurşuni sözlerin parçalarken göhüs kafesimi
Son nefes kalmadı yokluğunla nefessiz kaldım sensizliğin,
Can evimden vurdugu gün..
Nefessiz kaldım...


Raif Şefkatoğlu