4
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
1620
Okunma

Tan ağarıyordu
Derin bir sessizlikti içime çektiğim
Ufkumdaki dağlar morumsu pembe düşler saklıyordu
Buzdan kristalleri göz kamaştırıyordu
Sonbahara yenik düşen dilek ağacında dilleşiyordu umuda bağlanmış çaputlar
Pürüzsüz bir aşkla bağlıydı mavi ve beyaz
Ve /şafak
ölümsü dinginlik içinde kucaklıyordu beni
güneşin taze ışıkları yansıyordu bal köpüğü gözlerinden
kaç iklim solmuştu ellerinde kır çiçekleri
dudağını kemirerek gülümsüyordu güneş
buğulu gözlerinden yutkunduklarını ıslıklıyordu ruzgar
BELHA sana geldim ziyaret dağından
URUŞMA yangın yeri ölüm d/izine sürgün
ölüler torağa gömürlür derler hatırlalar yüreğe,
toprakmı vefalı yürekmi bilemedim…
Can Cezayir Aydemir