gönül koydum aminlediğim tüm dualarıma
nasıl olur da yol almaz
nasıl olur da varmaz sırrın sahibine
güzergahım devrildi gölgem üstüne
bir tufan yerleşti de gözlerime

boğuldum,yittim ben Ali...
içimin kan kızıl denizlerinde...

sana söyleyeceklerim daha bitmedi
baldıran kuyularında demlendim
zehir zemberek düşlere uyandım günlerce
geçmedi zaman,bitmedi ömür saati
kırılmış kadranı ,artık mevsimlern
susmanın bedeli ağırmış
susmak kadar yakmazmış nemrutun ateşi
tütmedi dumanım,küllenmedi cehennemim

yandıkça yandım ben ALİ...


ağırlaştı yüreğimin yükü
sözüm söze uymaz kimseyle
dinlemez beni anlattıklarım
duymaz ki kulaklarım feryatlarımı
dilimden geri döndü kefenlenmiş gülüşler
her gece alnımı vurdum secdeye
cenaze niyetine kıldım
...bunca vakit namazını er niyetine
söylemeye mecalim kalmadı halimi

ben gün gün tükeniyorum
ben günden güne yitiyorum ALİ...


ölü sabahlara doğdum o günden bu yana
gün düşmedi göz bebeklerime
unuttum renkleri, adımı unuttum
dilimi kestim söyler diye
sıyırdım gözlerimden gördüğüm herşeyi

o günden beri gözlerimi kaybettim ben ALİ...


bir üflesen diyorum
bir nefes ihsan etsen ruhuma
tarümar bağım bahçem nicedir
evim barkım perişan bir halde
söyle,göç mevsimi ne zaman

hazan değildi beni vuran ALİ...
bu söylenmez, bu dillenmez sağır SIR sebebim oldu ALİ

sustukça sustum
imtihanın hikmetine ALİ...
İMTİHANIN HİKMETİNE...

AYŞE IŞIK UYANIK