Hasret kalmışlığın,özlem duyuşun, öze dönüşün ve tatlı bir hüznün serencamıdır bu...
Evet Sevgili dost..Şiir yazmak için elinize kalemi alıyorsunuz.
Ama kelimeler kaleminizde düğümlenip kalıyor ve sevdadan dolayı sayfalar bomboş kalıyor.
Aşk sizin bileklerinizde derman, kaleminizde güç bırakmıyor adeta.
Daha sonra sevgiliniz kaleme hakim oluyor ve şiiri bir bakıma o yazdırıyor.
Belki şiir tamamen o oluyor.
Sevda yüklü bulutlar üzerinize çöküyor bir nev-i ve o sevda size ilhamlar sunuyor..
''Şimdi hangi takvimin can yakıcı iklimindesin'' mısrası bunun ispatıdır..
Güzel bir imaj. Farklı bir ses. Duru bir söyleyiş..
Hani şiir diye muğlak ve tumturaklı bir tarza kaçmamışsınız.
Bir arı su gibi örmüşsünüz şiiri..
Kristalize olmuş duygularınıza lafzın kalın kesif gömleğini değil
kalp tezgâhınızda dokuduğunuz şeffaf elbiseyi giydirmişsiniz.
Buna da özü sözüne, mânânın zarfa uygunluğu diyebiliriz...
Selâm ve sevgiler...