4
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
995
Okunma
umudumun kan revan çiçeği ,
bu gün bir filiz daha verdi ölüme
yaş/landı eli kolu bağlı ,
meydanlarda s/allanıp ibret olamadı âleme
her gören rüyada yazdı adını ,
nice diyarlara yolcu taşıdı heybesinde
açık unutulan lamba astarı ,
uyuttu füzuli aydınlığın göbeğine
ne el pençe duruldu, ne de divan kuruldu
korkusu yoktu hiç bir cebinde
doğuyordu her ayrılığın kürtaj masasında
kimliksiz bir piç gömülüyordu ana fikre
.
.
.
iştahımız maymunlarla yarışta
kulaklarımızı tıkayıp
susuyorduk
boynumuzda kör askısıyla...
Gülşen Mavi
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz