Soruyorum ince soruları kendime

İbrahim’in misafiri af et beni

Gözlerin deniz damlasıydı

Ben seni sarıp sakınamadım

Sözlerim gidişine dur diyemedi

Cevaplar ararım itaat zincirinde

Sabır gemisinden düşmekte zorlanırım

Sorularımı iman havanında dövmek

Seni çekilmez çile olmaktan çıkarır

Annelik kalbimde bir hediyesin sen

Doğduğun da güneş gördü saçların

Her gün yeşerdin içime

Tekrar tekrar yaşanan gitmelerin

Yüreğimi saran kalın sarmaşıklarla

Döküldü yalnızlığıma bir bir

Suçluyorum kendimi yıllarca

Azabın yorulmadan içimi kaplar

İbrahim’in misafiri af et beni

ÖZLEM MARİA ZAFER
4 kasım 2007

Yalnızlık zamanından kesit……

Masum yaşta vefat eden çocuklar hz. İbrahim’in yanındadırlar ve annelerini onun yanında karşılayacaklar. Annelerine şefaat edene kadar hz. İbrahim’in yanında bir nevi misafirdirler.cennet onlarsız olmaz ….