İhtiyar kadın kim?

Kurumuş yapraklar o kadar sakin yere düşüyordu ki
Dalın ucundan.
Acıtırsan acıt beni toprak dercesine…

Yaşlı kadın elindeki eskimiş çanta ile
Zorla otobüsün basamaklarından çıkmaya çalışıyordu.
Bir genç bayan yaşlı elleri usulca tuttu
Sessizce ihtiyar kadına yardım etti.
Hafif kambur sırtı ile
Gözüne ilk kestirdiği otobüs koltuğuna oturdu.
İşte o zaman yaşlı kadının hikayesi
Etrafına salını verdi…

Ümit, onun zamanından çoktan ayrılmıştı.
Yorgundu.
Acele etmeden gidiyordu,
Sadece kendi bildiği yere..

Hikayesinin kokusu içime kadar işlemişti.
Öyküsünün anlam bütünlüğü “kadın’dı.”
Kim bilir zamanında ne kadar güzeldi,.
Kimler imrenmişti ona.
Asla yalnız kalmamıştı,.
Etrafında her zaman insanlar vardı onu alkışlayan.

Ya da başka öyküler mi yazsaydık kirpiklerine.
Anne oluşu, yavruları ve evliliği…
Hatıralarında ne kadar gözyaşı vardı
Saymakla bitmeyen….
Belki de çok zengindi,
Hizmetçileri olan ve…
Hayatının bir yerinde
Fakirliğe kopmuştu kıyameti..
Ve… şimdi ki çaresizliği…
Hiç aklımıza gelmeyen
Daha nice hikayeler yazılmıştı o an yaşlı kadına .
Hangisi onun hayatı idi?

Derler ya “ne canlar yakmıştı bakışları ile.”
O yaktığı canlar nerede idi.
Sevenleri. ....
Pof poflayanları…
Yalnızlıkları ve onu sevdiğini söyleyen insanlar…
Yoktular …
Hiç tanımadığı bir el
Tekrar ona yardım ediyordu otobüsten inmesi için.
Eski elbiseli buruşuk teni
Bu hali hiç hayal etmiş miydi geçmişinde?.

Koşarken sokakların tarihinde,
Biraz durup begonyaları koklamış mıdır?
Pencere önlerinden…

Artık onu kimse kıskanmıyordu.
Alkışlamıyorlardı .
Erkekler ona kalpleri yerinden çıkacak gibi bakmıyorlardı.
Hatta hiç kimse onu fark etmiyordu artık.
Ölsün diye bekleyeni de var mıydı?

Gözlerime arkasını döndü yaşlı kadın
Eskimiş zamanın eski bakışlarını aldı yanına
Eğilmiş bedeni ile koyuldu yalnızlığına.
Yolu, belki evladına
Bekli de kimsesizliğindeki çaresizliğineydi.


“Korktuğumuz yaşlılığın
Bir gün kapımızı çaldığında
“Hayır, gelme “diye bir şansımız yokmuş.
Her yaşı kabullenip yaşamak
Ve ihtiyarlığın nimetlerini
Keşfetmek keyfine erişe bilecek miydik?
Azığımız kaderin hangi cebini dolduracaktı?
İnsan beğenilmek istermiş.
Beğenilmek için bir çok cilvelere
Ve oyunlara baş vururmuş.
İnsan gençliğinde,
Güzelliğinde dünyaya hakim olurmuş.”

Eski çantasından bunlar dökülüyordu sanki yere….
Ve ..O da bu hatıralarının ona faydasızlığından emin bir şekilde
Kadın oluşunun yalnızlığında
Geçmişin üzerine basa, basa gidiyordu.

Yaşlı kadın uzaklaştı,uzaklaştı….
Gözden kayboldu.
Bir daha onu görmem imkansız gibi geldi bana…
Görünmez elimle ardından
El salladım adını bilmediğim umuda…

Düşündü gözbebeklerim
Akıp giden bir yaşamın ardından
Ya bu kadın bendim,
Ya da bu kadın bütün kadınlardı …

23 mart 2009 19:05

Gençliğimizde kendimizin kıymetini bilmediğimiz vakitlerin ,
Yaşlandığımızda bizi nasıl azat edilmez köle haline getirecektir….