Bakışlarım artık en güçlü hamalın yükünden daha ağır geliyor,küçük yüreklilere..
Sözlerim de Kurşun gibi zikzaklar çizerek saplanıyor insanların ruhlarına.
Gözlerim ,insanların düşüncelerini eritiyor,yakıp kül ediyor..
Ve Sevgiyi aramıyor olmam,her beni seven insanı kahrediyor,değersizleştiriyor..
Pes etmiş olmam,artık herkesin kullanılacak bir duygu yumağı olduğunu hissettiriyor..

Gülümsemem kendim için..
Konuşmam da iyileşmek ve daha iyi olmam için.

Kaderin döngüsüne bırakılmış bir boş vermişlik savuruyorum gökyüzüne
ve Umursamaz düşünceler büyütüyorum düş/ünceler hücresinde.

Yalnızlığa da ihanet ediyorum.itiraf etmeliyim..
Artık yalnızlıkla da anlaşamıyorum.

Ne istediğini bilememek ,yada bildiğini sandığım gibi nefes almak çok acı olsa gerek.

Sonumu düşünmüyorum,başlangıcı da unutmuş haldeyim.

Tek isteğim öldükten sonra kötü biri olarak anılmamak.

Sonu gelmeyecek duyguları yazmaktan yoruldum..

Karamsarlığında tadını kaçırmamak adına hüzünle oyun oynuyorum..

geceleri de pas tutturmamak adına uyumuyorum yine.

Ve yine çok fazla düşünmeden uykuya dalıyorum ..
Herkes,her şey geçici bir heves iken neyi dert ediyor bu insanlar anlamıyorum.

Eyvallah başıboş düşünceler..
Eyvallah yalnızlığım
Eyvallah olmayan sevdiğim..
Eyvallah bende ki ben.

Anlamsız itiraflar döngüsü/Ş.D