--Duyguların Çocuğu ’İNSAN’dır.----

Dünyanın içinde bir nokta olmaktan gurur duyan varlık insandır.
Aciz ruhunun derinliklerinde sürekli dev aynasını bulunduran da.

Hatalar,yanlışlar,yalanlar ve saçmalıklar döngüsünde Dönüp dolaşan da insandır.
Aynı zaman da doğrular içinde yüzen de ..tabii kendi doğrularında.

Uzun yazıları görüp okumayıp vazgeçen de insandır.
Uzunca sıkıntılı bir yaşam sürmek isteyende.

Bazen avazı çıktığı kadar bağırıp Küfretmek isteyende insandır.
Başkaları yalnız sandığında kendinin yalnız olduğuna inanan da insandır.

Öfkelendiğinde dişleriyle onu çiğneyerek bastıran da insandır.
İçinden gelmese de gülmek için çabalayan da.

Bazen karşısındaki duvarları darmadağın etmek isteyende insandır.
Nedenlerinden dolayı yutkunup kılını kıpırdatamayan da.

Sinir sistemini Çökerten durumlardan burnu yanıp gözlerinden ateş püskürten de insandır.
Küçücük şeylerin büyüklüğüyle gözyaşı okyanusunda boğulan da.

Ve bazen her şeye sktir et demek isteyen de insandır.
Ve gerçekten Bunu yapan da yine insandır.

Velhasıl kendini gecenin kollarına bırakıp,Kilometrelerce yürüyen de insandır.
Kuytu bir köşede kıvranıp hiç uyanmamak isteyende.

Mutlu bir yaşam düşleyip,olmayan çocuklarına isimler koyan da insandır.
Yalnız ve Kimsesiz olarak gözlerini yummak isteyende.

Baharı sabırsızlıkla bekleyen bir gülün ne kadar güzel koktuğunu bilen de insandır.
Sevdiğini mutlu etmek için onu dalından Koparanda.

Günaydın,iyi geceler,mutlu yıllar dileyen de insandır.
Arkasını döndüğünde Sırtında bıçak yeri kalmadığını görende.

Velhasıl bu böyle uzar gider..
en iyisi mi uzayıp gitmek ve Sktir et deyip Kendi Küçük dünyana çekilmek.

Şükrü Durmaz-

Not : Yazıldığı psikolojiyi düşünerek Argo kısımları maruz görün..