Trenin olduğu yerde hüzünler çoğalır.
Uğurlamak,uğurlanmanın acısını barındırır.
Canından can koparır siren sesi..
Kalbini yüksek dozda hüzne boğar.

Trenli anıların havası bir başka özeldir benim için.
Nedense en çok sevdiğini uğurlayan bir mecnun canlanır gözümde,
yüz ifadesinde ki mimiklerin masum bir çocuğu bile kahreder şekilde olması ne acıdır.Ne acıtır değil mi..
Nedendir bilmem ama;
Hep eski bir trende ,paslı bir vagonda uzun bir seyahate çıkmak istemişimdir..
Ağır ağır yol alan bir trenin yorgunluğunu ve geçtiği yolda bıraktığı bambaşka bir havayı iliklerime kadar yaşamak istemişimdir..
Okuyabildiğim kadar kitap okumak.
Ve yanı başımda bir de yâr istemişimdir..

öyle bir yâr ki
dili lâl kesilmiş ..
Gözleriyle bana yoldaşlık eden bir yâr.
Bir tebessümü ile yüreğimde ki duyguları yeşerten
Bir bakışıyla beni bana hatırlatan bir yâr.

Nereye gittiğimize dair bir fikrim de olmamalı..
Yolun en gidebildiği yerine kadar gidip
nerede olduğunu bilemeden orada yaşamak istemekte vardır düşlerimde.

Bunların hepsi asıl bir Düş/mek
dibine kadar hemde..
Ve düşlerimde daha çok şey yaşayabiliyor
ve kendimi hüzünle,mutlulukla ödüllendirip
insan kalmayı sağlayabiliyorsam.
o zaman Düşler gerçeklerimdir benim..
Trenin raylarına ömrümü döşerim
sancısı vız gelir gönlüme..

Bir tren’den düşen düş’ler../Ş.D