aklımdaki örümcek ağı düşünce
ben düşünce yolda, kanda, surette
yeniden çocuk kalırım, yeniden dilsiz
çünkü kalp kırılır beden içinde kalır

pişman olma, pişman olma çünkü
uzayıp giden bu binalar, bu dağınık yataktan
çıkmış olabilir , en azından hareket olarak
yalnız kal
en azından serseri, hileli, içine doğru kal

zifiri yaralarla dolaşırdık
kent sandığımız ormanda
ve aklanamaz çağlar yaşamıştık
düşman azlığına, karın tokluğuna
çalışmıştık sınırları çok belli, sınırları ince belli
bir coğrafyada

içine düştüğümüz rahim, içine düştüğümüz deniz
hayat bağışlamıyor adeta
sadece gökyüzü gösteriyor, ağaç gösteriyor, kadın gösteriyor, adam gösteriyor
güç dediğin emanet bir yasa
şiir dediğin eski bir güç
olması gereken bir tamlıkta ve dünya kadar yarım

aklımdaki örümcek ağı düşünce
bırakmayacak beni, tam ortasında takılı kaldım…