0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1240
Okunma
Ölü anılarla dolu bu tren,
Hangi semtinden geçerse İstanbul’un,
Senden bir şeyler dökülür Gülefşan.
Susar en çılgın mutluluklar,
Aydınlıklar birden kararır,
Bir rüyadan yapayalnız uyanınca
Hayatın boynu bükülür Gülefşan.
Sen hiç ağlama!
Yağmurlar secdeye dursun,
Koyun koyuna uyusun özlemlerimiz.
Gözlere uzak, gönle yakın,
Kim bilir hangi korsan gemisindeyiz.
Bütün gururların burçlara dikildiği kalede
Aşka bir Rapunzel uzanmalıydı.
Anlayamadılar bizi Gülefşan.
Bedestenlerde sattılar umutlarımızı.
Oysa göz kapaklarından çalmıştık aşkı
Uyuyan bir devin.
Ah sevin Gülefşan!
Artık ölmek üzere gidiyorum sol yanından.
Benim nihallerin gövdesinde kangren,
Benim suyun boğulduğu bulut…
Geçmeyecek İstanbul’dan artık bu tren
Kendini de unut, beni de unut!
5.0
100% (5)
