1

Tarlada uyurken birden bir ses duydu adam
Otun sesiydi, başağın sesiydi, derenin sesiydi
Kırk yıldır uyuyormuş gibi doğruldu birden
Ya cehennemdi burası ya cennet bahçesiydi
Biri doğuyordu içinde tanıdık, ama hiç görmediği
Libası aynı manası yabancı bir ışık
Kamaştırdı gözlerini, bakamadı önce
Varlık-yokluk, yaşam-ölüm karmakarışık
İlk kez tanışıyordu kalbiyle ve bedeniyle
Avuçladı toprağı, öpünce ıslandı yanağı
Topladı tırpanını, orağını, testisini, aşıp bir dağı
Evine geldi adam, yolunu hiç bilmediği

2

Kadın uyanmıştı, eteğinde bir ordu
Kuru ellerinde bir parça ekmek, susuyordu
Avluda bütün köyün kirliliği
Sepet sepet bekliyordu yıkanmayı
Kokmuştu zaman saatte, eskimişti ayna
‘bir güzel yıkamalı’ dedi hayatı
Öyle yankılandı ki bağda, bahçede bu ses
Parçalandı çocuklarını gizleyen mahbes

3

Ürkek ürkek çıktı bir kız denizden
Bir oğlan emekledi on beş yaşında
Mahlûkat yeniden doğumun telaşında
Kendini yeniyordu adem, kendini dövüyordu
Oturdular sofraya ve gördüler birbirini
Karıncalarla kuşlar, yıldızlarla dağlar
Seyrediyordu çölde büyüyen usu
İlk kez birbirine gülümsedi ekmek ve su

4

Adam ve kadın, kız ve oğlan
Düştüler yeniden tarlanın yoluna
Hava serindi, güneş şefkatli
Hepsi umut ediyordu, hepsi korkuyordu
Kaybetmemek yolu elbette zordu
Lakin bir aklın, bir gafletten doğduğu andı
Yürüdüler toprağı öpe öpe
Ve zaman sonsuzluğa dayandı