Bir çocuğun telaşı var yüreğimde
koşmaktan terleyen dudaklarımın
tadını yalıyorum aceleyle
biraz tuzlu, biraz sıcak, biraz yar tadında.


Eğer bu mutluluk trenini de kaçırırsam
umutlarımı başka baharlara ekmekten korkuyorum
hep ayrılık oldu biçtiğim hasat mevsiminde
bu kez diyorum
bu kez yeşeren çiçekleri yoldurmayacağım
bu kez hazırladığım mereğe yığacağım mutluluklarımı
kapısını sıkıca kapatıp yedirmeyeceğim kurda kuşa..


Koştuğum yollar kayalarla dolu
ayağım takılıp düşsem de hemen kalkıyorum azimle
bekle beni mutluluk
az kaldı yetişmeme.


Bir uçurumun kenarından geçiyorum
rüzgar saçlarımı yalıyor usulca
hemen altımda köpüren azgın deniz
beyaz dişlerini göstererek sırıtıyor yüzüme
nanik yapıyorum çaktırmadan
yerden aldığım taşı
tam gözlerine sektiriyorum
sırtımı dönerek koşmaya devam ediyorum umuda.


Ayrılığın nefesi tam ensemde öptü öpecek
saçlarımı açıyorum rüzgara karşı
uğuldayan sesi kulağımda
ben yar’e yetişme çabasında
çelme takıyorum ayrılığa düşüyor yere
son hamlem yetecek
kurdelayı kuacaklamama.
şike yaptım bu defa...


Merek:Samanlık, odunluk, hayvan yemi deposu veya ahır.


Ayvazım DENİZ