önce terlemeyi öğretti bana biri
kokmayı
ekşi peynir
ve kokarken
korkmamayı farelerden


sonra tamamlanıp damlamayı
öğretti öteki
geri zaman oldu
unutmayı dolduğunu
böyle böyle s el oldu mazi


biriktirmeyi öğretti
bir diğeri
göl ağızlı kalbi
biriktirmeyi
öfkeyi ve şiiri
polenleri
sonra etobur çiçekler derlemeyi
polenlerine küs
ondandı hep bu alerji


buharlaşıp yok ol dedi biri
öyle biri ki
aslında hep kendi
kapı ol
kilit ol
tek başına işteş ol
sev ellerini
onun kökünü kazıdım
kazıdığım yerden
yine kendim çıktım
yok olduk katre içi


uyanış mı uyarılış mı
daha kaç kişi dökülür bana
bilenim yorgun
bana
yani yüzünün yarısı
olmayan değil
hiç tamamlanmayan kadına


yaşadıklarınız yaşattıklarımdı
acıtmadınız siz hiç
sümme haşa
lakin
olmasaydım ben
tanrı kızmaz mıydı
yaşayamadıklarınıza?


jir..